W Komisji Nadzoru Finansowego trwają prace nad przyjęciem nowej wersji Rekomendacji U. Dokument, który ma za sobą już konsultacje branżowe, wprowadza szereg nowych postanowień, które mogą być nie lada wyzwaniem dla rynku. I podobnie jak 9 lat temu, kiedy to pierwsze Rekomendacje U ujrzały światło dzienne, przygotowaliśmy jako chyba jedyni prawnicy na rynku obszerne omówienie tych rekomendacji, tak też i teraz przedstawimy naszą analizę tego dokumentu.
Na początek jednak pewna ciekawostka.
Projektowana rekomendacja oznaczona nr 12 zawiera dość intersujące wskazówki co do sposobu, w jaki powinna być przeprowadzana analiza potrzeb klienta. Jak widomo prawo nie reguluje tego procesu w sposób jednoznaczny. Czy zatem wskazówki KNF będą w tym przypadku przydatne? KNF podaje, że bank (odpowiednio zdefiniowany w rekomendacji) powinien przed zawarciem umowy ubezpieczenia, uzyskać od Klienta wszelkie informacje, które umożliwią określenie jego wymagań i potrzeb oraz zaproponować produkt ubezpieczeniowy zgodny z tymi wymaganiami i potrzebami. Co ważne – identyfikacja wymagań i potrzeb klienta nie powinna sprowadzać się wyłącznie do uzyskania od niego potwierdzenia woli zawarcia lub przystąpienia do umowy ubezpieczenia. Dodatkowo należy ustalić ryzyka, które klient zamierza objąć ochroną ubezpieczeniową oraz zwrócić szczególną uwagę na ograniczenia i wyłączenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń.
Przedstawiając klientowi więcej niż jeden produkt ubezpieczeniowy odpowiadający jego wymaganiom i potrzebom, informacje właściwe dla każdego produktu należy przekazać osobno, tak by umożliwić klientowi porównanie rekomendowanych produktów.
Należy też identyfikować i monitorować czynniki powodujące wystąpienie ryzyka reputacji i ryzyka prawnego (ewentualne roszczenia) na wypadek niedopasowania produktów ubezpieczeniowych do wymagań i potrzeb klienta.
Ciekawe rozwiązanie proponuje się też w przypadku ubezpieczeń grupowych. Bank zamierzający zawrzeć grupową umowę ubezpieczenia powinien posiadać procedury pozwalające mu, jako ubezpieczającemu, na uzyskanie informacji o wymaganiach i potrzebach potencjalnych klientów (przyszłych ubezpieczonych), tak aby umożliwić dystrybutorowi ubezpieczeń zaoferowanie temu bankowi umowy ubezpieczenia spełniającej wymagania i potrzeby tych klientów.
Jakie z tego wnioski? APK nie powinno ograniczać się jedynie do potwierdzenia, że klient chce zawrzeć określoną umowę, ale też powinna pozwalać na jednoznaczne zdefiniowanie ryzyk, jakie klient chce zabezpieczyć oraz uświadomić Klientowi ograniczenia i wyłączenia odpowiedzialności ubezpieczyciela. Z kolei w przypadku ubezpieczeń grupowych dystrybutor współpracujący z bankiem jako ubezpieczającym powinien też upewnić się, że proponowane ubezpieczenie grupowe spełnia wymagania i potrzeby przyszłych ubezpieczonych, co powinno być realizowane zgodnie z odpowiedną procedurą przyjętą przez ubezpieczającego.
Zaprezentowane w nowych Rekomendacjach U podejście do APK, mimo, że dotyczy obszaru bancassurance, to w mojej ocenie powinno też być wdrożone również w innych kanałach dystrybucji. To co obecnie proponuje KNF w projekcie rekomendacji już od dłuższego czasu widzimy w toku kontroli.